Binkieblog 6: Geheime camera’s

Klein vaasje met snorharen van katten

Iedereen zou een snorharenvaasje moeten hebben

Mens is vaak maar wat blij dat er geen geheime camera’s in onze flat hangen. Laatst had ze weer zoiets. Ik zat gezellig op haar arm een goed gesprek met haar te voeren, toen ik ineens een snorhaar verloor. Dat had ik zelf niet in de smiezen, maar mens wel. Ze zag hem op haar arm vallen. Daar bleef hij even liggen, en toen kukelde hij over het randje. ‘Ach! Wat een mooie snorhaar, Binkie!’ zei ze. Nou ja. Natúúrlijk is dat een mooie snorhaar! Alles van mij is mooi.

Maar goed. Mens ging gewoon verder met het gesprek, want ze weet altijd héél goed wat het belangrijkste is. Als ze met me praat, praat ze met me. Dan zet ze me niet zomaar even op de grond om een snorhaar op te rapen. Maar toen we uitgekeuveld waren, ging ze meteen op zoek.

Je moet weten dat ze een snorharenvaasje heeft. Sommige mensen hebben een vaas met pauwenveren, maar mens heeft een vaasje met snorharen. Van ons, dus. Ze heeft zelf ook wel eens een snorhaar, maar die is te kort om in een vaasje te zetten, zegt ze. En die van ons zijn veel mooier. Mens denkt nog altijd met heimwee aan de snorren van Catootje, maar ze vindt de mijne ook héél bijzonder. Die van Joris zijn gestreept. En Pommetje had tot zijn achtste zwarte snorharen, maar nu bleekt hij er telkens eentje. Als hij twintig is, zal zijn snor wel helemaal wit zijn.

Afijn, mens liep te zoeken en te zoeken, maar ze kon die haar niet vinden. Het was midden in de nacht, en mens vond het een beetje donker. Dat kwam ook omdat ze in haar eigen schaduw stond te kijken. Dus haalde ze een zaklantaarntje tevoorschijn. Om beter te kunnen zoeken, liep ze op handen en voeten. En om het lantaarntje vast te houden, hield ze het uiteinde ervan in haar mond. Maar ze vond geen haar.

Toen mens het opgegeven had en weer gewoon rechtop stond, zei ze tegen me: ‘Nou, Binkie, het is maar goed dat de AIVD hier geen geheime camera’s heeft hangen, want anders zouden ze denken: wat doet dat mens raar!’

De volgende dag wandelde mens gewoon door de huiskamer, en wat zag ze? De haar! Ze zette hem gauw in het vaasje. En nu voelt ze zich heel tevreden.

Maar ik weet het niet, hoor. Want als die camera’s echt verborgen zijn, hoe kan ze dan zeker weten dat ze er niet zijn? Ik bedoel… straks wordt ze nog opgepakt en opgesloten als Merkwaardig Geval. Terwijl ik haar best wel normaal vind. Maar ja, ik werk niet voor de AIVD.

Reacties

reacties