Mijn mens is best te pruimen

Hè, hè, eindelijk is mens d’r website in de lucht. Niet dat hij klaar is, maar hij is er in elk geval. En nou mag ik bloggen, want ik heb mijn eigen bloghoekje. Het Binkiebloghoekje. Voor mijn Binkieblogs. Of voor de blogs van Binkie. Wat vinden jullie?

Afijn. Even mijn mouwtjes opstropen en mijn wollen vingertjes kraken *knak* *knak*, en dan kan ik aan de slag. Waar ik het vandaag over wil hebben, is over de kunst van het mensen houden. Ik bedoel: veel katers (en poezen ook) nemen zomaar een mens, zonder dat ze weten waar ze aan beginnen. Dat is dom. En het is ook zielig voor de mensen. Want die hoopten op een beetje aandacht en een goed gesprek, en dan worden ze ineens genegeerd. Of erger nog: dan zitten ze ineens zonder kater (of poes).

Dus waar moet je op letten als je een mens neemt? Wat moet hij of zij hebben?

Geduld
Je kunt het beste een mens zoeken die heel veel geduld heeft. Die het niet erg vindt als je bij min twintig graden de tuin in wilt (tuindeur open) en dan na drie minuten (net als je mens zich rillend in een fleece dekentje heeft gewikkeld) weer naar binnen. En dan weer naar buiten. En naar binnen. Mensen snappen dat niet. Zij vinden dat lastig, terwijl wij weten dat het gewoon zo móét. Dus moet je een mens zoeken die elke keer zuchtend opstaat en de deur voor je opendoet. En die ook niet boos wordt als je na drie jaar nog niet weet hoe het kattenluikje werkt. Natuurlijk weet je dat wel, maar soms moet je je dommer voordoen dan je bent. Dan heb je altijd nog een trucje achter de poot als je de h**d van de buren een pak slaag wilt geven, en mens denkt dat jij veilig binnen zit omdat je toch niet door het kattenluikje gaat. Ha, ha!

Kotsbestendigheid
Katten kotsen. Dat doen we niet omdat we ziek zijn, het is gewoon een kunstvorm. Vooral het richeltjeskotsen voor gevorderden (waarover later meer), is Kunst met een grote K. Je mens moet daar tegen kunnen. Sommige mensen gaan meekotsen, maar dan is je hele kunstwerk naar de vaantjes. Kun je weer opnieuw beginnen.

Flexibiliteit
Onze lichaampjes zijn maar klein vergeleken met die van onze mensen, maar toch bepalen wij altijd precies waar we in bed of op de bank liggen. Onze mensen moeten zich dan maar om ons heenvouwen. We liggen natuurlijk ook graag óp onze mensen. Op hun hoofd, bijvoorbeeld. Dan moeten ze wel zo flexibel zijn om door hun oren adem te halen.

Dit zijn nog maar een paar voorbeelden. Later zal ik nog wel eens iets meer vertellen over de mensen die bij ons passen. Ik heb het best wel getroffen met mijn mens, hoor. Ze heeft ontzettend veel geduld (ze wordt wel gauw kwaad, maar nooit op mij of de suffe stofbalen), ze is kotsbestendig en hoewel ze er niet het figuur voor heeft, is ze zo flexibel als een boa constrictor. En ik mag haar computer gebruiken voor mijn Binkieblogs. O nee: ze zegt: ‘Het is niet mijn computer, Binkie. Het is net zo goed jouw computer!’

Kijk. Zo moet je het hebben.

P.M.  Als je sommige woorden of afkortingen (zoals P.M.) niet kent, moet je maar eens in het Binkiewoordenboek kijken.

Reacties

reacties